Ik kan het!!
Wat ik kan? Nou, bewegen! Wandelen, hardlopen, yoga, skeeleren, schaatsen, zwemmen, fietsen......
Sinds een jaar of wat ben ik ontzettend sportief aan het zijn. Eigenlijk ben ik dat mijn hele leven al wel. Alleen heb ik slechte ervaringen met de gymles, vroeger op school. Handig met kastspringen was ik niet bepaald, klimmen in de touwen was een drama, want geen spierkracht in de armen. Vertelde de juf of meester, dat we de volgende gymles een Coopertest zouden gaan doen, dan sloeg de paniek al toe. Want hardlopen, dat was écht, maar dan ook écht niets voor mij!
Dit zat zo ingebakken tussen mijn oren, dat ik er ook helemaal niets van bakte. Ik hoorde altijd bij de sloomsten en iedereen lachtte altijd wanneer ik, de kluns van het hele stel, weer eens tegen de kast aan sprong, in plaats van op of zelf over die kast.
Zo ging dat maar door totdat ik jazzballet ontdekte. Dat heb ik wat jaartjes met veel plezier gedaan. Aerobics, steps en ga maar door. Ondanks mijn "klunzige" zelf, die overigens niet zo klunzig bleek te zijn, had ik warempel gevoel voor muziek en die stapjes kon ik ook prima onthouden en bijhouden.
Fietsen is ook iets wat ik een hele tijd gedaan heb. Ik kan me de keren nog zo goed herinneren, dat ik op mijn prachtige zwart met groene, toen ontzettend coole, nieuwe mountainbike van Eindhoven, waar ik toen nog woonde, naar mijn werk in het ziekenhuis in Veghel fietste. Heel wat kilometertjes iedere dag, maar ik vond het heerlijk.
Hardlopen bleef iets, waar ik altijd met smacht naar keek. Zo vaak pogingen gedaan, maar telkens liep iedere poging er weer op uit, dat de hardloopschoenen binnen een paar weken in een stoffig hoekje eindigden. Ik kon er zelfs een soort van jaloers op zijn: mensen, die lekker een stukje gingen lopen en helemaal voldaan weer thuis kwamen. Toch bleef het heel lang bij kijken naar, jaloers zijn op en vooral denken, dat het écht niets voor mij was.
Tennissen was iets, wat ik op latere leeftijd ben gaan doen en ik bleek er nog goed in ook. Jammer, dat de leeftijd om als talent voor Wimbledon opgemerkt te worden, toen al ruimschoots gepasseerd was.
Ondanks wat trauma's hier en daar dus best een sportief persoontje alles bij elkaar.
Toen de kinderen kwamen stond mijn leventje even in het teken van vooral veel zorgen, denken aan mezelf was er eventjes niet bij. Toch ben ik inmiddels 5 jaar geleden begonnen met yoga. De ultieme manier van bewegen, waarbij je ook eventjes aan jezelf moet denken en bij jezelf te rade gaat hoe je je nu eigenlijk voelt. Wat me daarbij ook weer duidelijk werd was, dat ik of misschien beter gezegd mijn lijf, zoveel meer kon dan ik dacht. Binnen no time draaide ik me in de meest ingewikkelde houdingen en kreeg ik steeds meer respect voor mijn lichaam.
Ook ben ik veel gaan lezen over bewegen, voeding, ontspanning oftewel zorgen voor je lichaam, want dat is wat je daarmee eigenlijk doet. Het werd mij steeds meer duidelijk, dat je niet alleen moet gaan bewegen om slank te worden, zijn en/of blijven, maar dat je lichaam gemaakt is om te bewegen. We kennen allemaal wel het gezegde "rust roest". Daarnaast werd me ook steeds meer duidelijk, dat we maar één lichaam hebben, waar we eigenlijk in heel veel gevallen niet eens goed voor zorgen, terwijl dat toch zo ontzettend belangrijk is.
Ook ik heb veel te lang in de automatische piloot gestaan.... Een goed werkend lichaam gewoon voor lief nemen en er maar vanuit gaan, dat wanneer er gebreken zijn, er altijd wel een dokter is, die er even naar kijkt en dan een therapie geeft in de vorm van medicijnen of operatie. Zo jammer, om zo te denken.
Natuurlijk zijn medicijnen of operaties in sommige gevallen gewoon nodig en kunnen ze je ontzettend helpen.
Toch ben ik er inmiddels van overtuigd, dat je zoveel zelf kunt doen! Zoveel meer, dan vele mensen iedere dag doen en ik was er daar ook zeker eentje van.
Op dit moment ben ik aan het trainen voor de Nijmeegse Vierdaagse. Niet niks ben ik inmiddels achter. Het kost ontzettend veel tijd, een lange wandeling maak je niet eventjes. Daarnaast ben ik ervan overtuigd, dat het veel van je lichaam vergt. Niet alleen trainen dus, maar zeker ook kiezen voor goede voeding. Niet eten, maar voeden. Daarnaast ook ontspannen, want herstel is zeker net zo belangrijk als de training.
Het lijkt alsof ik steeds meer afdwaal van waar ik begon in dit stukje tekst, maar dat is zeker niet zo. Wat ik duidelijk wil maken is, dat ik zo ontzettend dankbaar ben voor mijn gezonde lijf! Zo blij, dat ik kan wandelen, hardlopen, yoga'en, fietsen en noem het allemaal maar op. Toch ben ik er naast het dankbaar zijn ook van overtuigd, dat ik daar zelf ook de nodige moeite voor heb gedaan en steeds weer doe.
Keuzes in hoe je je lichaam voedt, hoevaak je beweegt en hoeveel je rust zijn namelijk helemaal aan jou! Iedere dag weer kun je ervoor kiezen, om je lichaam vol te stoppen met troep of voor je lichaam te zorgen met voeding, waardoor het genoeg energie heeft. Iedere dag kun je er zelf voor kiezen de hele dag te zitten, liggen of te hangen, maar de keuze om wel te bewegen is aan jou en aan niemand anders. Iedere dag kun je ervoor kiezien weer om 1 uur 's nachts naar bed te gaan en de volgende morgen gebroken te zijn, maar ook de keuze, om gewoon lekker op tijd te gaan slapen en zo te zorgen voor voldoende rust is er. Je hoeft er alleen maar voor te kiezen.
Ja, ik weet het, sommigen kunnen niet sporten of bewegen door ziekte of omstandigheden. Probeer dan wel in ieder geval goed te eten, want door te zorgen voor genoeg vitaminen en mineralen geef je je lichaam in ieder geval de stoffen, die het nodig heeft.
Het besef, dat niet iedereen kan wat ik kan, maakt me ook zo ontzettend dankbaar. Vanochtend weer een heerlijk rondje hardgelopen, inmiddels ben ik er gelukkig achter, dat ook ik dat kan. Extra dankbaar voor dit heerlijke rondje, aangezien ik eergisteren en de dag daarvoor 40km gewandeld heb als laatste grote training. Ongelooflijk, dat ik vanochtend weer lekker liep te rennen zonder een greintje pijn.
Ben jij ook iemand, die ervan overtuigd is, dat bewegen of sporten niets voor hem/haar is? Geef het een kans! Ook jij kunt bewegen, want je hebt een lichaam dat ervoor gemaakt is. Kun je niet hardlopen of vind je dat echt helemaal niets? Begin met een blokje om en wandel lekker. Vergeet tijdens het wandelen ook niet te genieten van de buitenlucht en omgeving. Ga een lesje surfen volgen en kijk hoeveel plezier dat oplevert. Stap op je fiets in plaats van de auto. Het hoeft niet spectaculair te zijn. Zorg er daarnaast ook voor, dat je je lichaam voedt en niet alleen maar volstopt met dingen waar het niets aan heeft. Zorg voor je lichaam en geef je lichaam de kans ook wat terug te doen voor jou!
Garanties op een eeuwig leven of nooit meer ziek zijn krijg je er niet door, maar wat ik wel hoop is, dat je ooit de dankbaarheid ervaart, die je voelt wanneer je verrast wordt door jezelf en je prachtige lijf, dat weer een stapje verder gekomen is, dan je ooit dacht te komen.
Zonnige groeten uit een wat minder zonnig Dordrecht, Ingrid
